Wat doe je met pompoenpitten?

Afgelopen weekend was ik aan de slag gegaan met een mooie oranje pompoen pompoen voor het recept van deze lekkere soep. Waar ik me het meest op verheugde… waren de pompoenpitten. Zou je niet denken, of wel? Een paar handen vol bleke natte pompoenpitten met een taaie korst. Lekkerrr.  Ze zien er inderdaad NIET uit, en toch kun je ze in z’n geheel eten. En ze zijn werkelijk hemels wanneer je ze goed bereid. Enneh, daarnaast zijn ongepelde variant ook ontzettend goed voor de lijn…. Aan de slag dan maar?   

To peel or not to peel 

Weet jij wat je met deze witte pitten aanmoet?

De meeste mensen kennen pompoenpitkernen als pompoenpitten. De groene pompoenpit uit de supermarkt is… je raad het al… de kern! De pitten uit de winkel zijn waarschijnlijk afkomstig van zaadpompoenen die speciaal voor de pitten worden gekweekt. Het vlees van deze pompoenen is vezelig, hard en (het schijnt) nogal vies. Er bestaan zelfs pompoenen waarvan de pitten geen schilletje hebben. Zonde eigenlijk, dat de pitten kant en klaar gepeld in de schappen liggen. We laten hierbij namelijk een fantastische vezelbron liggen.   

De schil, fibre it up! 

De witte schilletjes van de pompoenpit bestaan voornamelijk uit vezels. Het is dus een koolhydraatbron. Maar schrik hier niet van als je op je gewicht wilt letten. Vezels zijn uiterst gezonde koolhydraten. Ze geven je juist een verzadigd gevoel, niet een piek in de bloedsuikerwaarde. Hierdoor zijn ongeschilde pompoenpitten een ideaal tussendoortje. Wanneer je de pitten roostert en eet als snack op de bank zijn de vezels zeer welkom. Je krijgt namelijk zowel de gezonde voedingsstoffen van de kern binnen, maar je blijft niet eindeloos door grazen. Een portie ongepelde pompoenpitten van 100g verzadigt beter dan de gepelde variant. Daarnaast zit er in de ongeschilde portie minder calorieën. Handig als je aan de lijn denkt! Maar dat is niet de reden waarom je de schil wilt eten. Nee, de schil is namelijk een fantastische bron van zink.  Je krijgt met schil wel 25% meer zink binnen. En zink is nodig voor de opbouw van eiwitten. Hierdoor is zink belangrijk voor een goed immuunsysteem, sterke botten, een mooie huid, sterke spieren, mooie haren, goede ogen en een scherp geheugen… Zal ik nog even doorgaan? Erg belangrijk voor een sterk lijf dus.   

Tot de kern 

De kern van de pit bestaat - in tegenstelling tot de schil - juist voornamelijk eiwitten en vetten. En oh wat zijn deze kleine kerntjes goed voor ons. Ze hebben namelijk een hoog gehalte omega-3 vetzuren. Ook zouden ze door iedereen die in de koude maanden de sportschool induikt moeten worden gegeten (of het hele jaar door). Waarom? Pompoenpitten bevatten een hoog gehalte magnesium. En dit voorkomt en verminderd spierpijn. Voor wie is dat nu niet fijn? Terugkeren naar de sportschool voor een zware workout gaat net wat makkelijker als je kunt lopen zonder te kermen. Wist je dat dertig gram pompoenpitten ongeveer 40% van de nodige dagelijkse hoeveelheid magnesium bevat? Daarnaast bevatten de kernen ijzer, wat op zijn beurt weer belangrijk is voor zuurstoftransport door het lichaam en een goede stofwisseling. Heel goed voor een fit lichaam dus, die pompoenpitten.   
 

Zelf roosteren

Met een simpel trucje scheidt je de pitten van het pulp

Hoe bereid je pompoenpitten met schil? Er zijn meerdere technieken maar ik leg een snelle, makkelijke manier uit.   Verwarm de oven voor op 250 graden. Haal de pitten uit de pompoen en trek de grootste draden en vruchtvlees tussen de pitten uit. Spoel de pitten af onder water en kook ze gedurende 10 minuten. Schep vervolgens met een schuimspaan het resterende vruchtvlees van het water af tijdens het koken. Wanneer ze klaar zijn schud je de pitten uit op een schone theedoek en dep je ze voorzichtig droog. Bekleed dan een bakplaat met pakpapier en smeer deze in met kokosolie. Schud de pitten uit op de bakplaat (geef ze genoeg ruimte) en plaats in het midden van de oven. Om de pitten echt lekker te krijgen rooster je ze eerst vijftien minuten en dan schep je alles om en voeg je wat olie en kruiden naar wens toe. Bak de pitten nog eens 20 tot 30 minuten tot ze knapperig en goudbruin zijn. Let op, schep ze wel iedere 15 minuten om. Laat ze even afkoelen zodat je je mond niet brand en dan… aanvallen maar!   

Wil je toch de gepelde variant? Dan kun je met een deegroller over de rauwe zaden rollen en ze vervolgens koken in een ruime pan water. De gebroken schilletjes zullen loslaten en dan blijf je over met de kern. Je moet ze wel even van elkaar scheiden natuurlijk. Laat de kerntjes drogen en bewaar ze in een luchtdichte verpakking op een koele plaats, dan kun je ze ongeveer twee weken bewaren. Dit geldt ook voor de geroosterde variant. 

Niet meer weggooien dus, de pitten uit je pompoen. Het kost wat werk maar geen extra geld. En zo veel mogelijk van een product gebruiken is natuurlijk ook beter voor het mileu.